Twee weken geleden werd de 135e verjaardag van Roberto Assagioli gevierd, de grondlegger van psychosynthese. In mijn mailbox landde een lezing van Petra Noccelli uit 2020. Hierin vertelt zij over het bootje dat stond op het bureau van Assagioli, met de boeg richting het raam gericht. Voor Assagioli representeerde dit bootje avontuur. Hij zei hierover: “Ik kan steeds opnieuw beginnen, op elk moment en alles opnieuw bevragen. We stoppen nooit met leren te leven”. Ik vind het een prachtig symbool om mij te blijven herinneren dat het leven altijd in beweging is en dat ik steeds opnieuw mijn koers kan bijstellen.

Ik had al eerder gehoord over het houten bootje. Dit keer bleef het beeld van de boot richting de weidse horizon in mijn gedachten rondvaren. Het nodigt mij uit om mijn denkbeelden, wensen, verlangens, gedachten en acties weer eens onder de loep te nemen. Zijn die nog actueel, passend bij wie ik nu ben en mijn omgeving of zijn ze vastgeroest. Zit ik in de flow of stagneert de energie ergens.

Varen op mijn innerlijke kompas

Mijn leven is continue in beweging, er is altijd iets te doen, te ontdekken, te ontwikkelen. Als ik niet oppas, verdwaal ik. Het is goed om af en toe stil te staan en me opnieuw af te vragen of ik nog steeds vaar op mijn innerlijke kompas. Eind van een jaar is voor mij vaak zo’n moment om me af te vragen wijst mijn kompas nog steeds naar mijn ware noorden. Of is het tijd om bij te sturen, overtollige ballast over boord te zetten en nieuwe voorraden in te slaan. Vaak voel je wel of je nog op koers zit. Ik herken het als ik het idee heb dat er tussen mij en mijn omgeving een plastic schermpje lijkt te zitten. Ik zie, hoor, voel en doe wel en tegelijkertijd mis ik de verbinding. Voor ieder werkt dit anders. Soms kan het ook voelen alsof er een laagje stof op mijn hersens zit die ik er dansend uit kan blazen.

Psychosynthese vraagt: Wie ben ik echt en wat wil ik echt

Assagioli’s bootje nodigde mij uit om weer eens antwoord te geven op de twee fundamentele vragen die Assagioli stelde. Vragen die helpen om ons begrip te vergroten van onze relatie met onszelf en onze omgeving: Wie ben ik echt en Wat wil ik echt. Door antwoord te geven op deze vragen en hierop mijn koers te wijzigen, word ik weer de kapitein op mijn eigen schip. Dan maakt het niet uit of er een golf van gedachten of een vlaag van gevoelens ineens opkomt en weer gaan. Dat hoort nu eenmaal bij het mens zijn.

Ruimte maken voor een nieuw begin

Terwijl ik zelf over het bootje mijmerde en mijn koers, kwam ik erachter wat ik nu te doen heb. Het dek te schrobben en overtollige ballast te lozen. Letterlijk en figuurlijk op te ruimen. Zo ontdekte ik weer meer rust, ruimte, plezier en helderheid over wat ik wil in dit leven. De creatieflow kwam weer terug en dat ik deze flow wil delen met anderen. Je laten ontdekken hoe je op een natuurlijke wijze tot expressie kunt komen en zo te zijn wie je bent. Dan kom ik tot bloei.

Creatieve meditatie

Voor mij is creatief mediteren van belang om op koers te blijven. Hierin komen voor mij een drie belangrijk wegen uit mijn leven samen: psychosynthese, de weg van Shodo (Japanse kaligrafie, de weg van het schrijven) en dans. Hieruit ontstaat een nieuwe weg, een nieuw aanbod, wat vorm begint te krijgen. Hoe, daar neem ik de tijd voor om het te laten ontwikkelen. Om te vertrouwen op mijn kompas en de reis zich te laten ontvouwen.